Tradycyjne pozdrowienie harcerskie. Ma przypominać o konieczności stałej gotowości do czynu, służby dla Ojczyzny, pracy dla innych i nad sobą.

Pozdrowienie to wprowadziła do polskiego skautingu w 1912 roku
3 Lwowska Drużyna Żeńska im. Emilii Plater, założona (1911) przez Olgę Drahonowską. Drużyna ta zorganizowała w lipcu 1912 roku obóz, na którym postanowiono zastąpić używane wówczas “Czołem!”, przejęte od Towarzystwa Sokół, obowiązującym do dzisiaj “Czuwaj!”. Uznano bowiem, że w pozdrowieniu sokolim jest element czołobitności, uległości, że pochodzi ono od “chylę czoła”.

Pozdrowienie używane początkowo przez 3 LDŹ szybko rozpowszechniło się w pozostałych organizacjach skautowych i przyjęte zostało jako oficjalne przez cały skauting. Przejął je powstały w 1918 roku Związek Harcerstwa Polskiego.

 

CZUWAJ!

1. To znaczy wytęż wzrok
Abyś się czuł bezpieczny
By Twych poczynań każdy krok
Był mądry i skuteczny.

2. To znaczy wytęż słuch
Czy podstęp gdzieś nie czyha
To nieustanny myśli ruch
Harcerska służba cicha.

3. To znaczy w dzień i w noc
Strzec ojców swych spuścizny
To potężna Ducha moc
I służba dla Ojczyzny.

4. To znaczy pośród dróg
I zmiennych dni żywota
Aby wciąż z Tobą był
Bóg! Polska! Nauka! Cnota!